Goedemorgen iedereen,

2025, het is op zich een mooi getal.

Maar voor de mensheid is het misschien niet de mooiste periode in de geschiedenis.
Het wordt een stevig jaar. Een jaar dat zich niet meteen aankondigt als een goed nieuwsshow.
Sociaal, maatschappelijk of politiek. Maar ook technologisch, ecologisch en economisch.

Het wordt dus een ‘Jaar van Uitdagingen’.
Maar ik zou er liever een ‘Jaar van Uitdagingen & (hopelijk) Oplossingen’ van maken.

We zitten in een periode van razende transformatie, op alle fronten. Breed maatschappelijk, maar zeker ook binnen onze sector. Het vergt (verdorie) moed en zelfvertrouwen om de uitdagingen die daarmee gepaard gaan niet uit de weg te gaan.

Wel: Challenge accepted.
Maar hoe?

Ik had een tijdje geleden een boek vast van Caroline Pauwels - voormalig rector van de VUB - opgebouwd rond het possibilisme. Nadien las ik er hier en daar nog meer over. Ik begrijp er vooral uit dat wij als mensen in staat zijn om met creatieve alternatieven te komen. En dat we moeten vertrouwen op vooruitgang. Op die manier zijn we in staat moeilijke situaties niet de rug toe te keren, maar aan te gaan. Keer op keer.

Enkele van de krachtlijnen die ik onthield, leken me aantrekkelijk én relevant in deze tijden van verandering. Voor mezelf, en misschien ook voor ons als sector.

Vertrouwen in vooruitgang, actieve verantwoordelijkheid en veerkracht.
Zou ik - consequent - vanuit deze blik naar de uitdagingen in 2025 kunnen kijken?
Ik ga het alvast proberen.

Vanuit mijn job geloof ik dat er niets zo krachtig is als een goed verhaal. Op twee voorwaarden. Dat verhaal moet kloppen. Niet zomaar uit de lucht gegrepen zijn of doen alsof. En iedereen moet het verhaal begrijpen. En er hun schouders onder willen zetten. Want enkel als we een krachtig, eerlijk verhaal verkondigen en blijven bevestigen, dan leeft het. Dan buigen we vaker het negatieve of afwachtende narratief om. En wakkeren we de veerkracht wat extra aan.

Als we uitzoomen, is het overduidelijk: op sociaal-maatschappelijk vlak daveren de grondvesten. Hier bij ons en overal in de wereld. Extremen winnen meer en meer aan kracht en worden daarbij gesteund door luide stemmen en platformen. Oprecht, ik vind het angstaanjagend. Maar helaas is onze directe impact daar beperkt.

Waar kan ik of kunnen wij dan wel een verschil maken?

Kunnen we, als we het weer even dichterbij halen, in de samenwerking met onze klanten nog meer de nadruk leggen op de verantwoordelijkheid die we samen kunnen opnemen? Om bijvoorbeeld via de beeldvorming die wij - via hun merken - op de samenleving loslaten een (nog) positieve(re) invloed uit te oefenen?  We kunnen het discours met hen verder opentrekken en bekijken hoe ze ertegenover staan.

Kunnen we voor de ecologische uitdagingen het narratief nog sterker en overtuigender maken? Op die manier kunnen we misschien nog meer mensen overtuigen dat we nú al onze kennis, onze daadkracht en onze technologie moeten inzetten om ecologisch progressie te maken?
Het kan. Het moet nú. Maar het kan.

Laten we onze toegevoegde waarde maximaliseren. Ondanks de druk op timings en budgetten. Die zowel in onze sector als erbuiten het ritme bepalen.
Laten we ons werk niet enkel zo effectief mogelijk maken. Maar ook zo zinvol mogelijk. Want als genoeg merken én mensen mee zijn, dan beweegt er iets.

Design - als discipline - heeft als doel problemen op te lossen. Visuele problemen. Verhalende. Product- en servicematige. Alle soorten. Met creatieve oplossingen als gevolg.
Dus als we die verschuivingen in onze maatschappij zien gebeuren, dan hoeven we het niet zomaar te accepteren. We hoeven niet aan de zijlijn te blijven staan. Meer zelfs: er is geen zijlijn. We maken er allemaal deel van uit.
En dat is het goede nieuws. Want daarom kunnen we allemaal een positieve invloed uitoefenen. Ook door eens ‘nee’ te zeggen en met motiverende alternatieven te komen.
Want daar zijn wij goed in als sector.

Samengevat,
we kennen de kracht van een sterk verhaal. Van een verhaal waar iedereen zich in kan vinden.
Ik ga alvast proberen om in mijn dagelijkse bezigheden, ook professioneel, dat verhaal te vinden, daar medestanders voor te zoeken en, hopelijk, waar mogelijk, zo een positieve bijdrage te leveren.

Want ook al is het een bijzonder wollig cliché.
Ik ben er meer dan ooit van overtuigd dat verandering mogelijk is. En begint bij mezelf.
Ik hoop dat deze boodschap die possibilistische insteek in zich draagt. Dat we in uitdagende tijden vooral vasthouden aan onze overtuigingen en de kracht voelen dat het kan.

Dankjewel.