Poppins & Wayne helpt bedrijven in een veranderende wereld
Wim Wouters: "Ik adviseer bedrijven hoe ze zich kunnen voorbereiden op een digitale toekomst"
4 minuten lezen
Wim Wouters bouwt games, en dat doet hij sinds 2002. Na zijn opleiding als industrieel vormgever maakte hij al snel de overstap naar het digitale rijk, in een wereld waarin smartphones nog niet uitgevonden waren en internet een zaak van geduldig inbellen was.
Hoe kwam je erbij om games te maken?
“Na mijn opleiding als industrieel vormgever kwam ik al snel in de branche van 3D-animatie terecht. Ondertussen had ik mezelf leren programmeren. Op een bepaald moment kwamen die twee dingen samen. Met twee vennoten startten we een bedrijfje op, GriN, met de bedoeling om de wereld te veroveren met online 3D-games.
En is dat gelukt?
“Tot op zekere hoogte wel – op onze hoogdagen bezochten wel 40.000 mensen per dag onze website – maar we slaagden er niet in om een goed verdienmodel te maken. Online adverteren was nog niet ingeburgerd. Ons doelpubliek waren jongeren en de enige websites die volop banners plaatsten, waren gok- en sekssites. Geen goede combinatie.”
Toen ben je technologie beginnen inzetten voor bedrijven?
“Inderdaad. We ontwikkelden heel wat advergames, spelletjes in opdracht van bedrijven die online veel publiek lokten en zo hun zichtbaarheid vergrootten. Of we maakten 3D-visualisaties, bijvoorbeeld voor een ict-bedrijfje dat de faciliteiten van hun lawaaierige testlab wilde tonen, zonder dat mensen daarvoor de ruimte moesten binnenstappen. Met demonstratiespelletjes maakten we de werking van nieuwe producten duidelijk. We ontwierpen ook educatieve games die een doelpubliek sensibiliseerden, zoals een spelletje tegen armoede voor jongeren. En we maakten heel wat simulatoren, bijvoorbeeld voor autoverzekeraars, maar ook voor een producent van vorkheftrucks.”
Tussen 2002 en nu evolueerde die virtuele wereld ontzettend.
“Digitale veranderingen doen zich voor aan een razend tempo en dat gaat ook niet verminderen. Vandaag werk ik als freelancer en geef bedrijven advies over hoe ze zich kunnen voorbereiden op een digitale toekomst. Ik werk bijvoorbeeld al een tijdje samen met de Haven van Antwerpen. Ik maak prototypes voor hen en we proberen zo goed mogelijk in te schatten welke richting de technologie uit evolueert, wat kan helpen om de kwaliteit en relevantie te beoordelen van nieuwe producten die op de markt komen.”
Welke veranderingen staan ons zoal te wachten?
Wim: “Waarschijnlijk gaan schermen stilaan verdwijnen. Binnen tien jaar zetten we volgens mij allemaal een virtuele bril op – niet zwaarder of logger dan een typische Ray-Banbril – waar onze beelden op verschijnen. Een smartphone wordt dan een stukje hardware, niet groter dan een pen in je binnenzak. En zo zullen typische bureaujobs er heel wat anders uitzien dan vandaag, als de schermen wegvallen. Al zullen toetsenborden wel blijven bestaan, vermoed ik. Mensen hebben graag iets in hun handen, iets tactiels. En het zou voor problemen zorgen als we met z’n allen in één ruimte zouden beginnen spreken tegen onze computers. Binnen vijf of tien jaar komt 5G er ook aan, waardoor mobiel internet sneller zal worden dan ooit.”
Met je vrouw Yasmin, een copywriter, heb je een technologie-verhalenbedrijf, Poppins & Wayne.
“Yasmin en ik komen allebei uit de reclamewereld. Als je wil dat bij een publiek iets blijft hangen, heb je er een verhaal rond nodig met context en aanknopingspunten. In alles zit een verhaal, en het is door het verhaal dat technologie relevant wordt. Maar in de reclamewereld zijn technologie en verhalen soms erg vluchtig. Met Poppins & Wayne willen we iets maken dat langer blijft hangen en de wereld een beetje mooier maakt.”
Wat creëren jullie dan samen?
“Dat kan vanalles zijn: sensibiliserende games, educatie, kunst. Zolang het iets is waar we echt achter staan. Recent maakten we in opdracht van Pax Christi een spel voor jongeren, PeaceCraft, waarbij hun smartphone van levensbelang wordt. Jongeren nemen de smartphone over van jonge vluchtelingen en moeten keuzes maken voor hen. Zo ‘beleven’ ze de keuzes die vluchtelingen moeten maken zelf een beetje. De verhalen zijn in boomstructuur opgesteld zodat elke keuze die een speler maakt, een andere uitkomst heeft. De game kan een goede aanleiding zijn om bijvoorbeeld klasdiscussies mee te starten.”
