Wordt het video-interview niet weergegeven? Bekijk het dan via deze link!

Rizon: Tim, jij startte in 2013 bij Instagram, dat was toen nog niet van Facebook of Meta. Waar zat Instagram toen?

Tim: “Instagram zat in San Francisco, maar wij woonden in Austin, Texas. Ik was met mijn vrouw naar daar verhuisd omdat we een jaartje in Amerika wilden wonen. Na een paar maanden ging de start-up waar ik werkte failliet. Mijn vrouw was ondertussen hoogzwanger en we hadden geen geld om opnieuw te verhuizen, dus konden we niet terug naar België. Heel toevallig kwam ik bij Instagram terecht, vlak voor dat begon te groeien. Uiteindelijk woonden we acht jaar in Amerika.”

Rizon: Hoe kwam je bij Instagram terecht?

Tim: “In de zoektocht naar een nieuwe job als software designer, bekeek ik de apps om mijn iPhone en vroeg me af: welke apps vind ik leuk om te gebruiken, maar hebben nog veel potentieel voor verbetering? Zo contacteerde ik de oprichter van Instagram, die mij toevallig volgde op Twitter. Bleek dat ze op zoek waren naar een designer, maar dat ze het te druk hadden om een vacature te posten. Na twee gesprekken was alles rond en verhuisden we van Texas naar San Francisco, waar het hoofdkantoor van Instagram was.”

Rizon: Dus je hebt de overname door Facebook meegemaakt?

Tim: “Ja, die dag was echt gestoord. Op maandagochtend vertelden ze ons het nieuws

van de overname. De rest van de dag probeerden reporters van over de hele wereld binnen te raken. In de namiddag reden we met een busje met z’n allen naar de gigantische site van Facebook. We mochten binnen in het bureau van Mark Zuckerberg om naar zijn plannen voor de toekomst te luisteren. Dat was memorabel. Een paar maanden later verhuisden we naar de campus in Menlo Park. Eerst kregen we een kleine garage als kantoor, iets later hadden we een kwart van de benedenverdieping, daarna de helft van die verdieping… Het groeide allemaal heel snel.”

Rizon: Wat zie je zelf als je biggest achievement binnen Instagram? Ik denk dan aan een bepaald knopje of een functie die je nu niet meer kan wegdenken.

Tim: “Heel simpel: het oude Instagram-icoontje, da’s iets wat ik op nog geen vijf minuten in elkaar stak. Het doet wel wat om dat dan jaren nadien nog altijd op deuren en winkels geplakt te zien.”

Rizon: Da’s kicken. Waarom vertrok je bij Instagram?

Tim: “Omdat ik een heel grote dommerik ben. Ik had multimiljonair kunnen zijn. (lacht) Maar de commute woog te zwaar. Mijn vrouw belde mij op een avond om slaapwel te zeggen tegen onze dochter, terwijl ik nog zeker een uur onderweg was. Toen dacht ik: dit is het absoluut niet waard. Hoe graag ik mijn job ook doe, familie is het allerbelangrijkst. Ik zocht een job dichterbij, wat mij dagelijks twee uur aan woon-werkverkeer bespaarde. Uiteindelijk kwam toch de roep van België weer. We misten onze familie enorm en wilden graag nog een derde kind, maar dat was moeilijk te bolwerken zo ver verwijderd van België.”

Tim: We draaien de rollen om. Hoe kwam jij in San Francisco terecht, Rizon?

Rizon: “Ik ben 3D-designer en werkte veel voor de US advertising market, tot Stad Antwerpen out of the blue vroeg: wil jij een evenement creëren om Antwerpen als creative hub op de kaart te zetten? Daar zat veel potentieel in. Ik vind designconferenties tof omdat ik hou van de community, maar tegelijk dacht ik vaak: we zijn allemaal creatieven, een wild bunch. Waarom allemaal braaf op een podium? Zo ontstond het idee om een creatieve conferentie te mixen met een rave. Us by Night was meteen een succes en het werd mijn fulltime job.”

“Toen kwam de pandemie en was het plots gedaan met Us by Night. Eigenlijk was dat een fantastische zomer: ik was intussen vader geworden en we hadden als gezin veel tijd voor elkaar. Maar na een tijdje dacht ik ook: oké, wat nu? Op een gegeven moment ging ik naar LA, waar ik afsprak met een oude vriend die in Silicon Valley werkte. Hij introduceerde mij bij zijn ex-baas die bij Meta zat, bij Reality Labs, dat bezig is met alles wat te maken heeft met VR, AR… Het klikte meteen. Hij was heel persistent, stelde me een interessant pakket voor en gaf me heel veel vertrouwen. Ik kreeg geen specifieke rol toegewezen, gewoon: we zien wel hoe het zich ontwikkelt. We verhuisden toen met ons gezin naar Paul Alto bij San Francisco.”

“Onze eerste reactie toen we landden in San Francisco was: wauw, wat is dit! Zoveel groen, dat klimaat… Je had de hele tijd het gevoel in een Spielberg-film te zitten. Of in een soort Truman Show: alles is zo proper en veilig, iedereen rijdt er met een witte Tesla, de mensen zijn er enorm vriendelijk en heel sociaal. Heel anders dan in België.”

Tim: Je kreeg meer vertrouwen op je werk en de mensen zijn veel socialer dan in België, zijn dat aspecten die je mist nu je weer hier woont?

Rizon: “Die teamspirit daar, dat vind ik ongelooflijk fijn. Niemand judget, iedereen is heel supportive. Langs de andere kant miste ik ook eerlijkheid. Niemand zei ooit eens: dat idee is shit. Soms is dat ook frustrerend. Iets kan heel enthousiast ontvangen worden om er daarna niets mee te doen. Soms is ‘t nodig om eens goed te discussiëren.”

Tim: Herkenbaar. Als een Amerikaan ‘interesting!’ zegt, dan betekent dat eigenlijk gewoon: ‘t is niet goed. (lacht) Hoe komt het dat je weer in België bent?

Rizon: “Bij Meta en de meeste andere big tech-bedrijven krijg je een level toegekend en als je bepaalde checkboxes afvinkt kan je elke 6 maanden stijgen. Maar die checkboxes zijn heel pragmatisch. Ik besefte dat ik als creatief vooral een problem solver ben, gedreven door ideeën. En eens ik dan die hele puzzel heb gelegd om tot een oplossing te komen, kan ik dat moeilijk loslaten. Dat is passie, waar je je slaap voor laat. Ik had er moeite mee dat nieuwe ideeën weinig tractie kregen, vooral als ze bepaalde leadership goals uitdaagden. Zo’n dingen horen daar eerder thuis in een start-up.”

“Buiten het werk was het fantastisch in LA: elk weekend naar een of ander natuurpark. Maar ik kon mezelf niet meer gemotiveerd krijgen en mijn zelfvertrouwen zakte weg omdat ik me niet gewaardeerd voelde. We wilden heel graag daar blijven, maar als je ontslag neemt en je moet twee weken later je ziekteverzekering van 3000 euro betalen, de huur, de school, het voetbal… Die bedragen zijn insane. Heb je drie maanden geen werk, dan zit je meteen met een onmenselijke put.”

Tim: “Toen mijn ouders hoorden wat ik in San Francisco ging verdienen, zeiden ze: jij bent binnen! Maar op ‘t einde van de maand hadden we moeite om rond te komen. We hadden bijna 10.000 euro aan vaste kosten en dan had je nog geen eten gekocht.”

Rizon: Wat is jouw toekomstplan? Wil je steady uitbollen of zoek je nog uitdagingen?

Tim: “Mijn leven is gevuld met impulsieve keuzes en toevalligheden en dat houdt het interessant. Ik weet dat er morgen iets voorbij kan komen waar ik de volgende tien jaren van mijn leven in wil investeren. Dan ga ik daar vollenbak voor gaan. Maar ik ben geen planner. Ik word ‘s ochtends wakker en zie wel wat de dag brengt. Het niet weten, ik vind dat tof.”

Tim: Wat zijn jouw dromen nog?

Rizon: “Toen ik terug was in België, zijn we onverwacht weer met Us by Night begonnen. Ik twijfelde of ik daar nog de energie voor had, maar ik vond het meteen de max. Over een paar maanden is het zover en ik kijk daar enorm naar uit. Zeker omdat mijn zoon het nu bewust kan meemaken. Ik zou Us by Night ook heel graag naar andere steden brengen, maar dan wel telkens het format heruitvinden. Ik blijf alleen gemotiveerd als het nieuw, fris en uitdagend is. Voor mij hoeft het niet on repeat.”

Tim: Ik vind het prachtig, alle parallellen tussen ons. Alletwee dikke dommeriken die hun eigen ding doen. Bedankt voor het fantastische gesprek.

Rizon: Het was de max.

Tim: Ik hoop dat we elkaar nog vaak tegenkomen.

Rizon: Pakken we de vlieger, zijn we terug weg?

Tim: Beetje gaan skiën of surfen misschien? Maar eerst een goeie burrito hé.

Rizon: Yo También Cantina, als je ooit in San Francisco bent. Zo goed. Tamales zoals nergens anders.

…

Video: Nika Prokopenka
Tekst: Nienke Soontjens