Wisselbeker #7: Paulien Verheyen
Illustrator Paulien Verheyen confronteert haar demonen met haar tekeningen.
Paulien Verheyen tekent en schildert dat het een lieve lust is. Professioneel gaat ze door het leven als illustrator en grafisch ontwerper. Ze krijgt de wisselbeker van Rida Habib Allah. Hier vertelt ze openhartig over haar twijfels, angsten en ambities.
"Ik werk als illustrator, maar werk eigenlijk vooral aan autonome projecten. Dus ik ben illustrator en “kunstenaar”, al vind ik dat een te zwaar woord. Artist in het Engels vind ik iets makkelijker, minder geladen. Liefst van al doe ik illustratieopdrachten voor betekenisvolle projecten.
Een voorbeeld is de Noorderlicht-campagne die ik deed samen met AP School of Arts. Dat project wil toegankelijke kunst creëren, zodat iedereen welkom voelt. Ook op mijn project voor Vans was ik trots, om de Pride Week te vieren heb ik een etalage van de winkel in Antwerpen mogen ontwerpen.
Na het middelbaar studeerde ik grafische aan het KASK in Antwerpen, daarna deed ik nog cultuurmanagement bij. Na mijn studies wilde ik eerst achter de schermen van de cultuursector gaan werken, maar onlangs besefte ik dat ik voor plan B was gegaan, in plaats van voor plan A.
Recent besloot ik om voluit voor mijn illustratief werk en mijn werk als kunstenaar te gaan, plan A dus. Ik heb nu een side-job in een parfumwinkel. Dat geeft mij geen stress, en de vrijheid om voor de rest met mijn kunst bezig te zijn.
Tekenen is een vorm van zelfreflectie en therapie. Als ik iets random teken, wat betekenisloos lijkt, krijgt het achteraf toch betekenis. Voor het project Shared Anxiety heb ik mijn eigen en andere mensen hun angsten onderzocht. Ik vroeg aan mensen hoe zij angst of paniek ervaren, en dat tekende ik.
Net zoals veel mensen heb ik wel eens last van angstaanvallen. Soms heb je echt het gevoel dat je doodgaat. Mentale gezondheid is vandaag de dag meer bespreekbaar, toch zit rond die doodsangsten nog veel taboe. Praten zorgt voor verbondenheid, met vrienden van mij, mensen van wie ik niet wist, maar ook met mensen die ik eigenlijk niet ken. Zo weet ik: ik ben niet gek, het is oké en ik mag er zijn.
Taboes zijn een constante in mijn werk. Naar aanleiding van de controverse rond de outfits van seksuologe Kaat Bollen heb ik werk gemaakt over het onnodig bekritiseren van de kledingkeuze van vrouwen. Ik speel dus graag in op de actualiteit, ideaal materiaal voor kranten, wink wink, nudge nudge.
Hoe definieer ik mijn stijl? Ik vind stijl eigenlijk een moeilijk begrip. Het geeft mij het gevoel dat iets helemaal af is, en dat vind ik persoonlijk niet zo interessant. Natuurlijk is herkenbaarheid belangrijk, maar ik wil steeds blijven evolueren.
Een creatief netwerk is super belangrijk, maar mijn creatief netwerk is nog niet wat het moet zijn. Ik heb niet altijd de fut om naar een netwerkevent of vernissage te gaan. Ik zit niet altijd in de juiste headspace, maar ik wil daar wel graag meer tijd voor maken.
Favoriet type klanten? Klanten die je je ding laten doen, maar tegelijkertijd ook terechte feedback kunnen geven. Negatieve feedback krijgen is niet altijd makkelijk, maar door jezelf er voor open te stellen kan heel leerzaam en constructief zijn. Soms mis ik in de klas zitten en samen kijken naar dingen, daar heb ik veel uit geleerd.
Mijn grootste uitdaging van het moment is een balans zoeken tussen eigen projecten en illustratie-opdrachten. Ik vind het moeilijk om professioneel stappen te zetten, en tegelijkertijd mijn vrijheid als kunstenaar te bewaren.
Nee zeggen tegen projecten doe ik niet graag. Misschien is het eenvoudiger als je heel veel klanten hebt? Als Vlaams Belang het vraagt, is het een duidelijke nee. Het mag niet ingaan tegen mijn normen en waarden. Liever geen onderbetaalde opdrachten, al is dat geen evidentie in deze sector.
Het laatste jaar aan de Academie heb ik net zoals andere studenten T-shirts gemaakt. Die kwamen dan in de toeristenshop van het MAS. Maar mijn naam stond er niet op, hoewel dat wel beloofd was! Dat is niet leuk, je voelt je niet erkend. Je doet het al gratis, maar dan heb je ook niets aan de zogenaamde exposure. Dat vond ik best wel shitty.
Ik ben trots op het feit dat ik altijd blijf tekenen. Ik ben geen opgever. Uit koppigheid heb ik nooit gekozen om bij een grafisch bureau te gaan werken, omdat ik echt mijn eigen ding wil doen. Het is niet gemakkelijk, en ik weet ook niet of dat per se de juiste keuze is geweest, maar ik ben nog altijd bezig, still there, still going strong.
Je kan Paulien volgen op @paulienverheyen en paulienverheyen.com.
Tekst & foto’s door Frederik Van den Bril.
