“Het thema dat JINC behandelt is me op het lijf geschreven. In de basisschool bungelde ik altijd wat achteraan wat punten betreft. Op advies van het CLB ging ik elektriciteit studeren. Hoewel ik in de eerste graad van het middelbaar plots de primus van de klas was, daalde mijn motivatie snel. Ik voelde weinig enthousiasme voor de richting die ik volgde, vond geen aansluiting bij klasgenoten en belandde op mijn 18e uiteindelijk zonder diploma op de arbeidsmarkt. Dankzij een opmerkzame baas die me aanspoorde om opnieuw te gaan studeren, ben ik uiteindelijk in de non-profitsector beland. Mijn werkgevers daar zagen dat ik talent had en omdat ik de kans kreeg om me verder te scholen, ontdekte ik wat ik echt graag doe.”

“Dat mijn schoolcarrière niet top was, wijt ik deels aan een schoolsysteem waar vooral naar punten en onvoldoende naar talenten gekeken werd. Daarnaast waren mijn ouders volledig aangewezen op de adviezen van het CLB voor de studiekeuze van hun kinderen. Mijn vorige job als beleidsverantwoordelijke voor het thema ‘aansluiting onderwijs-arbeidsmarkt’, leerde me dat er extra ondersteuning nodig is voor jongeren zoals ik en de diverse groep die vandaag op de schoolbanken zit. Veel jongeren hebben een heel beperkt netwerk, ouders die ons onderwijssysteem niet goed kennen en tegelijk sleuren ze een migratieachtergrond mee. Zij krijgen niet altijd de kans om te ontdekken wat hun talenten zijn, hoe ze die kunnen inzetten en welke opleidingen daar bij passen.”

“Ik schreef honderden bierkaartjes vol met ideeën over hoe we de enorme schooluitval van vandaag kunnen laten dalen en voorkomen dat veel jongeren uitvallen in het secundair. Na veel research botste ik op JINC, dat 20 jaar geleden werd opgericht in Nederland. Op hun website werd alles wat al maanden in mijn hoofd zat netjes opgelijst: het was onderzocht en projecten waren uitgebouwd. Ik contacteerde hen en we kwamen tot een samenwerkingsakkoord: ik heb JINC dan over de grens getrokken en het in 2020 in België uit de grond gestampt. Intussen zijn we ons derde schooljaar gestart en bereikten we afgelopen schooljaar 1113 leerlingen in Antwerpen. We helpen kinderen en jongeren om hun talenten te ontdekken en ermee aan de slag te gaan in hun schoolloopbaan.”

“Voor de laatstejaars organiseren we sollicitatietrainingen, waarbij we leerlingen laten nadenken over hun talenten en in welke omgeving ze het best functioneren en zouden willen werken. Als finale opdracht moeten ze een vacature zoeken die hen mogelijks kan helpen aan een studentenjob die past bij hun interesses en ambities. Vervolgens maken ze een cv en sollicitatiebrief op en krijgen ze een voormiddag lang training van hr-medewerkers, leidinggevenden, ceo’s... In een rollenspel oefenen ze een sollicitatiegesprek en leren ze op een constructieve manier feedback geven. Een goede les om in de toekomst moeilijke gesprekken op het werk aan te pakken.”

“In de tweede graad hebben we het project ‘carrièrecoach’, waarbij mensen uit het bedrijfsleven vier leerlingen coachen tijdens vier contactmomenten verspreid over het schooljaar. Samen brengen ze een tijdslijn in kaart met verschillende momenten waarop ze belangrijke keuzes moeten maken. De coach helpt de leerlingen om een netwerk uit te bouwen dat hen kan ondersteunen om de juiste keuzes te maken.”

“Voor al die projecten hebben we natuurlijk heel wat bedrijven nodig. Ondertussen werken we met zo’n 50 à 60 bedrijven samen. Ze doen mee om jongeren kennis te laten maken met hun sector en hen warm te maken voor de opleidingen die naar die sector kunnen leiden. Het is momenteel in bijna alle sectoren moeilijk om mensen te vinden, terwijl nog 1 op de 5 jongeren in Antwerpen de schoolbanken verlaat zonder diploma. Een goede keuze maken in het middelbaar, vergroot de kans op dat diploma. Daar helpen de bedrijven bij.”

“Daarnaast geven onze projecten vaak een ongelofelijke boost op de werkvloer. Veel teams staan echt te springen om de kinderen te ontvangen en genieten daar ongelofelijk hard van. Het helpt hen ook om stil te staan bij waarom ze hun job graag doen. Als een jongere tijdens een bliksemstage vraagt waarom iemand voor een bepaalde job of werkgever koos, zie je die mensen nadenken en vervolgens vertellen met sterretjes in hun ogen. Dat is heel waardevol voor werkgevers.” 

“Naast het stukje employer branding en werknemerstevredenheid, zijn heel wat bedrijven bezig met hun SDGs en op zoek naar manieren waarop ze iets kunnen teruggeven aan de samenleving. Dat stukje engagement wordt ook een steeds belangrijker criterium voor potentiële werknemers. Je kan als bedrijf sociaal engagement tonen door goede doelen te steunen in het buitenland, maar je kan het ook heel dicht bij huis zoeken. Gewoon door een kind of jongere te laten kennismaken met je sector en de jobs die je aanbiedt, kan je hen iets waardevols geven en echt iets betekenen in hun leven.”

“Het is tijdens die bliksemstages enorm mooi om te zien hoe kinderen een talent of interesse ontdekken. Zo gaan we langs we bij een kranenbedrijf, waar leerlingen met een ingewikkelde tabel moeten berekenen welk gewicht zo’n kraan aankan. Daar zie je sommige kinderen ineens uitblinken in wiskunde, terwijl dat in de klas niet zo is. Gewoon omdat dat onder zo’n kraan gebeurt, fleuren die gasten op. Omgekeerd zien we in de Arenberg kinderen die normaal gezien heel timide zijn plots groot worden als ze op het podium staan. Ook voor leerkrachten is dat heel waardevol, en zij gaan op hun beurt in gesprek met de ouders van leerlingen.”

"Daarnaast willen veel bedrijven de diversiteit binnen hun sector verhogen. Denk maar aan de creatieve sector. De toekomst is gekleurd en divers, dus moet er ook een cultuuraanbod en reclame gemaakt worden op maat van die diverse groep. Dat wil zeggen dat ook de creatieven, het podium én de beleidsmakers divers en gekleurd moeten zijn. Daarin denk ik dat we een grote maatschappelijke rol hebben, samen met de sectoren die er mee hun schouders willen onderzetten. Wil je in de toekomst nog meespelen? Dan moet je een diverse groep aan boord hijsen. Zeker in een sector waar het menselijke kapitaal nog altijd gigantisch belangrijk is. Een computer kan geen theaterstuk maken of een plein ontwerpen.”

“Ons aanbod aan creatieve werkplekken is nog niet heel groot. We werken al samen met grote Antwerpse spelers zoals de Arenberg en de Roma en organiseerden al bliksemstages bij Blancooo architecten, maar bijvoorbeeld een groot reclamebureau of een architectenbureau dat openbare plaatsen ontwerpt zouden fijne toevoegingen zijn. Want net zoals onze theaterzalen, zie je op openbare plaatsen nog veel segregatie. Als je ontwerpers met een diverse achtergrond bij elkaar brengt, leidt dat waarschijnlijk tot ontwerpen waar verschillende groepen op een fijne manier kunnen samenkomen. Ik denk dat er echt veel nood is aan knappe koppen die dat in de toekomst kunnen doen. Hetzelfde geldt voor modehuizen, product- en projectontwikkelaars, digitale toepassingen… Al die organisaties zijn meer dan welkom bij JINC om onze projecten mee te ondersteunen.”

“Ons doel is om dit jaar met meer dan 100 bedrijven samen te werken in Antwerpen en daarbuiten. Afgelopen schooljaar bereikten we 1113 leerlingen, dit jaar gaan we over de 1500 leerlingen in Antwerpen. We kunnen alleen maar groeien door meer partnerschappen aan te gaan: dankzij de tijd en middelen die de bedrijven ons geven, kunnen we meer kinderen bereiken. Want om echt impact te hebben, heeft het geen zin om een project te doen voor 150 of 500 leerlingen. Er zijn echt duizenden kinderen die er nood aan hebben.”

“Daarnaast willen we het voor deelnemende bedrijven behapbaar houden, dat ze bijvoorbeeld maximum drie tot vier keer per jaar hun deuren openzetten voor een bliksemstage. De vraag groot is en het aantal deelnemende bedrijven nog beperkt. Hoe meer bedrijven zich kandidaat stellen om mee te doen, hoe groter de maatschappelijke impact zal zijn.”

Tekst: Nienke Soontjens